aaab

aaablog@sent.as

سه‌شنبه، آبان ۰۹، ۱۳۸۵
تمام مشکلات بشری با استفاده درست از کاندوم حل میشه.
زنده باد انتفای مقدم!

راستی، تا حالا "انتفای مقدم" رو ننوشته بودم. دیکتش درسته؟
چهارشنبه، آبان ۰۳، ۱۳۸۵
امسال از فراخوان دوسالانه عکاسی درست و حسابی خبردار نشدم؛ وقتی هم شدم چندان اهمیتی ندادم؛ نمیدونم چرا.
وقتی اسمش دوسالانس لابد دو سال از قبلیه میگذره... درست یادم نیست. هنوز نرفتم کارمو پس بگیرم. الان تو انباره؟ فکر کنم دو سه ماهی از دوسالانه گذشته بود که بهم زنگ زدن و گفتن که بیا کارتو پس بگیر. تو خود نمایشگاه که حسابی درب و داغونش کرده بودن... چروک شده بود... اون هم با اون کاغذ عالی که عکس من داشت. احتمالا بعد از نمایشگاه فقط به درد دور انداختن میخورده.
الان که خبرش رو خوندم که چند روزی از افتتاح نمایشگاه میگذره و باز هم خبر نداشتم، کاملا احساس بدی بهم دست داد.

هیچی تو زندگیم به اندازه هنر برام رازآمیز، آزار دهنده، مبهم و غول آسا نبوده. هنر برای من سمبل جدال با جهان خارجه. جهانی که میخواد تمام عناصر زندگیم رو تحت کنترل بیاره. برای من سمبل مبارزه ایه که حداقل تا قسمتی از مسیرش رو رفتم. سمبل علاقه من به داشتن چیزهای مختلفیه که هیچوقت نمیشه همشون رو یه جا داشت. مهندس بودن، فیلسوف بودن، هنرمند بودن...

و از اون بالاتر، سمبل تردید و دوگانگی... دوست داشتن در کنار دلزدگی، موفقیت در کنار شکست و... چیزی که تو عناصر دیگه ای از زندگیم هم وجود داره؛ توی کارم، توی ارتباط خاص و نزدیک ام با انسان ماده و ...
یکشنبه، مهر ۲۳، ۱۳۸۵
پسرفت تا صفر رو ده ها بار به درجا زدن ابدی ترجیح میدم.
پنجشنبه، مهر ۲۰، ۱۳۸۵
اینو به مناسبت ماه مبارک رمضان تقدیمتون می کنم:

دو ضرب در دو مساویه با چهار یا مساوی نیست با چهار، پس خدا وجود داره.
چهارشنبه، مهر ۱۲، ۱۳۸۵
هوس کردم یه عمق زندگی حمله کنم و بدرمش.
سه‌شنبه، مهر ۱۱، ۱۳۸۵
زندگیتون به مویی بنده... اینو هیچوقت فراموش نکنین.
کافیه یه لحظه یادم بره تصورتون کنم، اونوقته که همتون نابود میشین...

اعتراف می کنم که خلاقیتم به اندازه کافی خوب نیست، وگرنه الان یه کم قابل تحمل تر بودین.
یه چیزی رو به اراده خودت رها می کنی...
و این میشه موضوع جستجویی طولانی در باقی مانده عمرت.
دوشنبه، مهر ۱۰، ۱۳۸۵
میخوام بدم ماه رمضون رو بکنن 6 ماه.
عصرا خیابونا خیلی خلوت و خوب شدن.