چهارشنبه، تیر ۳۱، ۱۳۸۳
یه بار تو سالگرد مجتهدی بود... یعنی در واقع آخرین باری بود که سالگرد مرگش دور هم جمع شده بودیم و بعد از اون قرار شد که سالگرد تولدش برنامه باشه (نمیدونم برنامه ها چطوری پیش رفته). تو اون برنامه موسوی ماکویی وصیت نامه ی مجتهدی رو که خطاب به البرزیها بود خوند؛ در حال خوندن بود که یه دفعه ای خوندنش قطع شد و بعد از یه کم مکث گفت که وصیت نامه در همین جا با مرگ مجتهدی ناتمام مونده. یه جوری بود، تقریبا هممون اشکمون در اومد...
خوب، همه میمیرن. ظاهرا چند روز پیش خود اون آدم هم مرده و فردا مراسمشه...