شنبه، شهریور ۲۹، ۱۳۸۲
تو روزنامه ی شرق امروز خوندم که خانوم سیحون قصد داره یه نمایشگاه از کارهای نقاشی ای که توی قسمت داوری پیش از نمایش دوسالانه ی نقاشی رد شدن تشکیل بده. خودش ادعا کرده که این یه لج بازی نیست، ولی انصاف حکم میکنه قبول کنیم که لجبازی بزرگیه.
در ایراد داشتن داوریهای اینا زیاد شکی نیست، ولی من به شخصه در مورد کسایی مثل خانم سیحون هم چندان خوشبین نیستم. این کار اون در واقع خودش نوع دیگه ای از باند بازی و انحصار و قدرت نمایی رو به وجود میاره که با اینکه اینطور حرف زدنم رو به خاطر کم بودن اطلاعاتم در مورد این فرد کمی بی انصافی میدونم ولی فکر میکنم آینده درستی این مسئله رو به عنوان جلوه ی کوچکی از بیماری جامعه ی هنری نشون بده.
امروز باز یادم افتاد که میخواستم توی دوسالانه ی نقاشی شرکت کنم و یادم رفته، و یه کم دلم سوخت. حالا یه بار دیدین تو این نمایشگاه دوم که خودشون بهش گفتن "نمایشگاه رفوزه ها" شرکت کردم. البته قبلش حتما باید با این خانم صحبت کنم و ببینم چه خبره.