دوشنبه، مرداد ۲۷، ۱۳۸۲
امروز داشتم ذهنيت هاي خودم رو با بقيه مقايسه کردم که يک دفعه اي متوجه شدم اون اختلاف اساسي که هميشه به نظرم ميومد چيه. ذهنيت ها، يا شايد بشه گفت فضاي ذهني من، زمان نداره. تو فضاي ذهني من خبري از فاکتور زمان نيست و همه چيز يه جوري پارمنيدس وار ظاهر ميشن.
آه، هراکليت عزيز، خودت خوب ميدوني که من يه تار موتو با اون مرتيکه ي رشناليستِ آنتي امپريسيسيتِ راديکال عوض نميکنم !