چهارشنبه، مرداد ۰۱، ۱۳۸۲
امروز تو یه مسافرت کوچیک رئیسمو همراهی کردم و توی ماشین هم به سلیقه ی اون رادیو مجلس گوش کردیم. من تازه فهمیدم نماینده های ما چقدر آدمای احمقی هستن !
البته و صد البته که ملت کلا خرن، ولی نمیدونم میتونن اونقدر خر باشن که نماینده هاشون این باشن یا نه.
درباره ی پیوستن ایران به کنوانسیون منع شکنجه و کنوانسیون رفع تبعیض جنسی صحبت شد، و چه حرفهای احمقانه ای که مخالفان میزدن، و چقدر که موافقان در حماقت دست اونها رو از پشت میبستن.
تقریبا تنها چیزی که در موردش صحبت نمیشد درستی و یا نادرستی این تصمیم ها بود، فقط صحبتها این بود که این مسایل با معیارهای خمینی و اسلام مطابق هست یا نه.
احمق ها ! تازه خوبه که مردم انقدر دلشون خوش بود به انتخابات مجلس. حالا از شعورشون که بگذریم، هیچکدوم حرف زدن هم بلد نبودن، من نمیدونم این مدرکا رو از کجا گرفتن. راستی، من همیشه تاکید کردم که تحصیلات شعور نمیاره. اگه کسی شک داره، میتونه نگاهی به نماینده های مجلس بندازه.