پنجشنبه، شهریور ۱۴، ۱۳۸۱
بعد از مدتها به ليست موضوعي وبلاگهاي "پرشين بلاگ" سر زدم. تعدادشون خيلي بيشتر شده بود.
دوتا موضوع "فلسفه و عرفان" و "هنر" رو باز کردم، و از اولي پنج شيش تا وبلاگ رو آوردم و يه نيگاهي انداختم. تعريفي نداشتن.
عرفان ...
خودشونو مسخره کردن. بعضيهاشون يه چرت و پرت هايي ميگن که آدم از خودش خجالت ميکشه !
اينها ميخوان آخرين سنگر خرافات باشن. چاره اي نيست. ميخوان در مورد چيزهايي حرف بزنن که خودشون ادعا ميکنن نميشه در موردش حرف زد، ادعاهايي ميکنن که نميتونن ثابت کنن.
ديدن بعضيهاشون ... نه، اکثرشون، اعتقاد دارن که با فکر ميشه روي واقعيت تاثير گذاشت ؟ منظورم تاثير مستقيمه. مثلا يه موقعي آدم فکر ميکنه ميتونه تو کاري موفق باشه، و در نتيجه اي اين ذهنيت مثبت بهتر کار ميکنه و موفق ميشه، ولي اونها ميگن که جدا از کاري که ميکنه، خود فکر هم مستقلا ميتونه باعث افزايش احتمال موفقيتش بشه.
خوب اين يه ادعاس. من از تمام کسايي که باهاشون طرف شدم خواستم که يه آزمايش ترتيب بديم، و توش اين ادعا رو به طور آماري بررسي کنيم. اکثرشون قبول کردن، ولي وقتي ديدن که من خيلي جدي ام و دارم روي برنامه ريزي آزمايش کار ميکنم و پي گيري ميکنم که آزمايش انجام بشه، همشون بدون استثنا جا زدن.
خيلي بده آدم چيزي رو قبول داشته باشه که خودش هم بدونه اعتبار چنداني نداره.