aaablog@sent.as
الان که این رو دیدم، گفتم بیام و یه کم بنویسم.
محسن نامجو و عده دیگه‌ای که مدت اخیر ظاهر شدن و نوع کمابیش جدیدی از موسیقی، یا بهتره بگم محتوای موسیقایی رو به وجود آوردن، بحث‌های خیلی زیادی رو هم پیش کشیدن. نظر شخصی من اینه که این نوع موسیقی، که من بیشتر از نامجو به کیوسک می‌شناسمش، تاثیر مثبتی روی فرهنگ جامعه داره، چون گرایش‌های بسیار بدی مثل پوشیده حرف زدن رو رعایت نمی‌کنن.
همه دیدیم که مدت اخیر چه تغییراتی تو گرایش‌های نامجو وجود داشته و من احتمال می‌دم که قسمت خیلی بزرگی از طرفدارهای پر و پا قرصش رو از دست داده باشه. این نامه هم که دیگه گندشو در آورده. نمی‌خوام متهمش کنم که می‌بایست طور دیگه‌ای رفتار کنه، چون اون طور دیگه احتمالا متناظر می‌شه با نابود شدن این آدم و من نمی‌تونم کسی رو متهم کنم که چرا خودش رو به خاطر بقیه قربانی نکرده. چیزی که الان دلم می‌خواد بگم، اینه که بیشتر به تمایز اثر و پدیدآورنده اون توجه کنیم. این‌که نامجو کیه، کجا به دنیا اومده، تحصیلاتش چیه و چه چیزهایی گفته، ارتباطی با آثاری که به وجود آورده نداره. حتی این‌که از امروز به بعد چه آثاری به وجود بیاره هم به چیزهایی که قبلا ساخته ربطی نداره. من امیدوارم اون چیزی که به نظرم یه گرایش جدید میاد، در یک یا چند آدم محدود نشه و به صورت سیستمی و فراگیر راهش رو پیش بگیره؛ نامجو هم هر کاری که دلش خواست بکنه و هر چیزی که دلش خواست بگه.