چهارشنبه، آبان ۲۴، ۱۳۸۵
يه روش هست كه خيلي عموميت داره. بين عناصر مختلفي كه تو يه گروه قرار دارن، تعدادي هستن كه آدم رو به اوج لذت ميرسونن. آدم مدت زيادي رو صرف سنجيدن اونها ميكنه، و زماني كه وقت انتخاب ميرسه... يكي از عناصري كه در ميانه راه رسيدن به اون اوج قرار داره رو انتخاب ميكنه، نه يكي از اونهايي كه در اوج هستن.
چرا؟ نميدونم... شايد به اين خاطر كه بدونه چيزي براي فراتر رفتن وجود داره.