جمعه، خرداد ۲۲، ۱۳۸۳
این یکی از نوشته ی قدیمیمه، برای چنتا از دوستام دوباره میذارمش اینجا:
وقتی به این فکر میکنم که چقدر چیزها تو دنیا هست که تجربه نکردم و اگه بخوام و هزینشو قبول کنم میتونم تجربشون کنم، برای چند لحظه تمام پوچیها و ناکامیها رو فراموش میکنم؛ البته قبل از چیره شدن دوباره ی "واقع بینی" (با تاکید بر تفاوت "واقع بینی" و واقع بینی).
موقع "وافع بین" بودن خیلی احتیاط کنین، چون "واقع بینی" اصلا واقع بینانه نیست. منظورم اینه که "واقع بین" بودن اصلا به معنی در نظر گرفتن "آنچه هست و تمام آنچه به طور سازگار میتواند باشد" نیست، بلکه معمولا به این معنیه که "سطحی ترین چیزهایی که هستن و تلقینی شده ترین چیزهایی که میتونن باشن" چطورین.