سهشنبه، خرداد ۰۵، ۱۳۸۳
یه جا میگفت که معیار "حرفه ای" بودن تو فرنگ اینه که طرف بیشتر از مثلا 60% درآمدش رو از اون راه به دست بیاره؛ اونوقن میگن تو اون کار حرفه ایه. حالا دو نفر رو در نظر بگیرین که از راه شماره ی یک به یه اندازه پول در میارن، یکیشون بقیه ی وقتشو تو خونه لم میده تلویزیون نیگاه میکنه و اونیکی میره یه کار کوچولو تو راه شماره دو میکنه. با این معیار نفر اول تو راه شماره ی یک حرفه ای تره. یا کسی رو در نظر بگیرین که از یه راهی پول در میاره و دلش نمیخواد تو راه ذوقی دیگه ای که به شدت کار میکنه و بهترین کارها رو ارائه میده پولی در بیاره تا کارش ناب تر و غیر وابسته بمونه. این آدم با این معیار هیچوقت حرفه ای نامیده نمیشه.
به نظر میاد این معیار با معنایی که از "حرفه ای" در نظر داریم خیلی فرق میکنه.