دوشنبه، فروردین ۲۴، ۱۳۸۳
انتزاعی بودن زندگی جایی به اوجش میرسه که یه نفر رو یک سال و نیم دیده باشی و ساعت ها باهاش بحث فلسفی کرده باشی و کتاب رد و بدل کرده باشی، بعد الان که دیگه نمیبینیش باهاش کار مهمی داشته باشی و بفهمی که علاوه بر اینکه شماره تلفنشو نداری، حتا اسم یا فامیلش رو هم نمیدونی که ببینی از کس دیگه ای میتونی شمارشو بگیری یا نه!!!