سهشنبه، بهمن ۲۸، ۱۳۸۲
یه کوزه ی معمولی همه جا ریخته و مردم براش ارزش زیادی قایل نیستن، ولی همین کوزه وقتی چند صد سال بره زیر خاک و با زحمت بیاد بیرون کلی ارزش پیدا میکنه.
از طرف دیگه، اگه دقیق باشیم میبینیم این تنها ارزش های مصنوعی جامعه س که یه کوزه ی درب و داغون کثیف و ترد رو به یه کوزه ی تر و تمیز و سالم، و البته در دسترس ترجیح میده. یه آدم وقتی جدا از ارزش های اجتماعی در مورد چیزی قضاوت کنه، اونو جور دیگه ای میبینه. مثلا کسی که تو یه جزیره س و دیگه خواست اجتماع روش اثر نمیذاره، مسلما اون کوزه ی سالم رو به کوزه ی عتیقه ترجیح میده.