یکشنبه، مرداد ۰۵، ۱۳۸۲
آدم قضاوتش در مورد فکت ها (واقعیات) رو بهتر به یاد میاره تا خود فکت ها.
یکی از تبعاتش اینه که آدم بعضی وقتا قضاوتی در مورد چیزی داره که دلیلش رو نمیدونه؛ و مثل من یه زمانی یادش میاد که اون قضاوت برمیگرده به دو تجربه ی قدیمی که کاملا فراموش شده بودن.
از مشکلاتش هم میشه به این اشاره کرد که وجود قضاوت (به جای فکت) باعث میشه که آدم تجربیات جدید رو با اون پیشداوری بسنجه و قضاوت های جدیدش خودبخود کمی گرایش به قضاوت قدیمی بشن؛ در حالی که اگه فکت ها رو جمع میکرد و هر زمانی که لازم بود با تحلیل اونها نتیجه گیری میکرد، نتیجه خیلی درست تر میبود.