aaab
aaablog@sent.as
شنبه، بهمن ۱۹، ۱۳۸۱
ديروز به قصد قله ي توچال رفتيم، ولي از سياه سنگ برگشتيم، چون باد خيلي شديد بود و يه کم هم دير شده بود. باد انقدر شديد بود که بعضي جاها تعادل آدم رو به هم ميزد، و ذرات برف و يخ رو چنان به صورت آدم ميزد (به سبک سندبلاست) که واقعا ميسوزوند. صورتم رو کاملا بسته بودم، و به همين خاطر نفسم باعث ميشد که عينک بخار بگيره و نتونم اطراف رو درست ببينم. بخار عينکم انقدر زياد شده بود که روش قطره هاي آب تشکيل شده بود، و باعث شده بود همه جا رو آبستره ببينم <:
عکس گرفتن تو اون وضعيت واقعا سخت بود، ولي چند جا که با زحمت خيلي زياد (به قيمت يخ کردن دستم، در حد دردآورد) چنتا عکس گرفتم، چيزهاي واقعا خوبي در اومدن.
از يه حدي که بالاتر ميريم، همه چيز شفافتر ميشه؛ چيزهايي ميشه ديد که هيچ جاي ديگه اي نيست (:
عکس گرفتن تو اون وضعيت واقعا سخت بود، ولي چند جا که با زحمت خيلي زياد (به قيمت يخ کردن دستم، در حد دردآورد) چنتا عکس گرفتم، چيزهاي واقعا خوبي در اومدن.
از يه حدي که بالاتر ميريم، همه چيز شفافتر ميشه؛ چيزهايي ميشه ديد که هيچ جاي ديگه اي نيست (: